Odpowiedzialność. Sami decydujemy.
Odpowiedzialność. Napotykamy w życiu określone warunki, lecz wyłącznie sami decydujemy o tym, jak mamy na nie zareagować. To my sami będziemy żyć w obliczu efektów będących wynikiem podjętej takiej, a nie innej decyzji.Uświadomienie sobie tego stanu rzeczy, jest dla wielu bardzo karkołomnym zadaniem. Jesteśmy całkowicie odpowiedzialni za wszystko, co dzieje się w naszym życiu. Za wszystkie zachodzące w nim procesy i nikt inny nie bierze odpowiedzialności za jakikolwiek aspekt naszego życia. Przyjęcie takiego przekonania jest TRUDNE!
Odpowiedzialność.
Biorąc odpowiedzialność za swoje własne życie, a tym samym zwalniając z niej innych ważne jest, byśmy uznali, że pozostałym ludziom również należy pozostawić odpowiedzialność za wszystko, co dzieje się w ich życiu, w obrębie ich własnych ciał. Wydarzenia w życiu innych stanowią wynik dokonywanych przez nich wyborów. W ten sposób nie bierzemy odpowiedzialności za innych ani za to, co robią z własną świadomością. Rodzice przyjmujący odpowiedzialność za swoje dzieci godzą się na przyjęcie takiej roli w celu zapewnienia im bezpieczeństwa i dobrobytu. Tylko do czasu, kiedy społeczeństwo uzna je gotowymi przejęcia za siebie tej odpowiedzialności. Ojciec i matka zobowiązują się zapewnić swoim dzieciom dom, pożywienie, przewodnictwo życiowe oraz taki dobrobyt, na jaki ich stać. Jednak nawet rodzice nie ponoszą odpowiedzialności za sposób, w jaki dziecko reaguje na środowisko ani też za idee, które przyjmuje ono do swojej świadomości.
Dziecko kreuje własną rzeczywistość.
Dzieci potrzebują czasu na przyswojenie sobie informacji i ich przemyślenie, nie oczekujmy więc natychmiastowych odpowiedzi i dostosowania. Dobry rodzic może mnóstwo zrobić, by jego dzieci rozkwitły i stały się szczęśliwsze. A niemal każdy potrafi być dobrym rodzicem, nawet jeśli niektórzy powątpiewają w tej mierze. Oczywiście wiele czynników ma wpływ na szczęście dziecka- przyczyniają się do tego edukacja, geny, zdrowie i środowisko. Jednak jednymi z najważniejszych są rodzice. Pragnienie szczęścia dziecka nie jest przejawem egoizmu. Szczęśliwe dzieci wyrastają na lepszych uczniów i lepszych pracowników. Cieszą się większą popularnością i są bardziej wytrwałe w szkole. Kiedy są szczęśliwe, szybciej się uczą i rozwiązują zadania umysłowe. Odpowiedzialność.
Przychodzi jednak moment w którym rodzic musi pozwolić dziecku zbudować własny świat.
Jeśli chcesz, aby twoje dzieci były szczęśliwe, kochaj je takimi, jakie są, a nie takimi, jakie chciałbyś, aby były, albo za to, co chciałbyś, żeby osiągnęły. (Kłopot z dziećmi polega na tym, że nie podlegają zwrotowi.) Ma się rozumieć, że należy bacznie przyglądać się poczynaniom swoich pociech, jednak nie powinno się niepotrzebnie wtrącać. Warto też być z nimi szczerym- kochać je bezwarunkowo i pochwalać ich osiągnięcia, lecz nie przekonywać, że wszystko, co robią i mówią, jest doskonałe.
RODZICE DUŻO SIĘ UCZĄ OD SWOICH DZIECI O TYM, JAK RADZIĆ SOBIE W ŻYCIU.
Link
